Tijdens de eerste vormingsdag werd er uitgebreid stilgestaan bij de missie en visie van Kind en Taal. Medewerkers gingen op pad om te brainstormen rond deze thema's en kwamen met erg veel input terug.
Er werden werkjes voorgesteld m.o.o. bekendmaking en presentatie Kind en Taal die door een professionele jury beoordeeld worden in de loop van de week. Tenslotte werd de groep in de namiddag ondergedompeld in het uitvoeren van huisbezoeken en kregen ze info over de overgang van de laatste kleuterklas naar het eerste leerjaar.
Op dinsdagvoormiddag werd de groep meegenomen in een verhaal van "ontmoeten" door Liesbeth Lenie (UCLL), een stevige portie theorie werd afgewisseld met methodieken rond opvoeding en ouderrollen.
Namiddag verdiepte een deel medewerkers zich a.d.h.v. rollenspelen in de huisbezoeken, een andere groep stak de handen uit de mouwen en ging aan de slag met fietsherstellingen. Een derde groep ging op bezoek bij 't Wisselke en het Domo-huis voor meer uitleg over het Koala-project.
In contacten of dialoog met ouders of collega's, gebruik dan geen NIVEA... (Niet Invullen Voor een Ander)
Ik hoop dat we deze week mekaar beter leren kennen, samenwerken en ervaringen uitwisselen om zo de kansen van elk kind in deze samenleving te vergroten.
Ik ben blij dat ik eens in een andere context met collega's kan praten over hoe ik mijn huisbezoeken aanpak. Ik leer hier alleen maar nieuwe dingen bij qua aanpak en methoden.
Tijdens de 3e dag werd stilgestaan bij de thema's kansarmoede en multiculturaliteit. In kleinere groepen werden ervaringen uitgewisseld en leerden de medewerkers kennismaken met culturele verschillen en achtergronden. Een ervaringsdeskundige in de kansarmoede gaf bruikbare inzichten en tips in het omgaan met kansarme gezinnen. Toevallig werd er die avond in PANO ook een pakkende reportage over kansarmoede uitgezonden. Je kan deze hier herbekijken.
Een derde groep zat voormiddag tussen de fietsbanden, kettingen en remmen bij Fietspunt.
Dag 4; hup Holland hup! We nodigden de Nederlandse Esther Sluijsmans uit om een voormiddag stil te staan bij het gebruik van gebaren bij kleine kinderen. Hoe kan je d.m.v. gebaren beter communiceren bij baby's, kleine kinderen? Vanaf 9 maanden kan een kind deze gebaren gebruiken. Een kind kan op dat moment veel meer zeggen dan hij/zij via spraak duidelijk kan maken. Gebruik van babygebaren voorkomt een hoop frustratie. Een kind voelt zich beter begrepen, wat het zelfvertrouwen bevordert.
Ook was Hilde Kalthoff te gast, als Senior medewerker van het NJI is zij experte m.b.t. Instapje en VVE Thuis (Instapje+). Ze deelde haar expertise en ging dieper in op de essentie van de programma's.
De laatste dag mochten we opnieuw Hilde Kalthoff verwelkomen. Ook sloten onze Antwerpse collega's aan om een dagje mee te volgen en ervaringen uit te wisselen. Er werd stilgestaan bij de historiek en de vuistregels van het programma. Tevens was er de mogelijkheid om in kleinere groepen ervaringen uit te wisselen en tips te delen met de collega's.
Last, maar zeker niet least introduceerden we een buddysysteem dat medewerkers de kans geeft om met elkaar onderling thema's te bespreken, in te checken, af te toetsen, een steunende schouder of luisterend oor te vinden.
Afronden werd gedaan met het fantastische duo G & K, die met de hele groep een aantal kinderliedjes opfristen.
Kristien, twijfel nooit nog aan jezelf, je bent de meest waardevolle persoon die ik ooit mocht ontmoeten…
Op een strand liggen honderden, misschien wel duizenden zeesterren. Door de brandende zon, drogen ze snel uit en gaan ze dood. Op een dag loopt een jongen langs het strand en hij speurt naar nog levende zeesterren. Hij pakt ze op en gooit ze terug de zee in. Op een gegeven moment komt er een oude, wijze man aangelopen. Hij bekijkt het tafereel van een afstand en loopt vervolgens op de jongen af.
De verstandige, grijze man vraagt: ‘Jongen, wat ben je daar aan het doen?’
‘Ik pak de levende zeesterren ertussen uit en gooi ze terug in zee.
‘Maar moet je zien hoeveel er op het strand liggen. Het is water naar de zee dragen, het maakt geen verschil.’
De jongen kijkt rond en pakt een levende zeester, en zegt: ‘Voor al die andere zeesterren maakt het misschien niet zoveel uit, maar voor deze wel.’ En hij gooit de zeester terug in zee.
